เจสัน และถ้ำเนรมิต [นิทานต่างมิติ]

เจสัน และถ้ำเนรมิต

[จาก Kryon Parable]

[ผู้แปล Kind Particle]

หมายเหตุผู้เขียน: นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับเกมที่เล่นกันระหว่างเจสันและผู้พิทักษ์ถ้ำเนรมิต มันเป็นการทดสอบการควบคุมตนเองของเจสัน ที่แฝงมาในรูปแบบความท้าทายง่ายๆ คุณพอจะเชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างนิทานและชีวิตจริงของเราได้หรือไม่ เจสันเห็นภาพ ที่จริงมันเป็นภาพฝัน แต่ในกรณีของเจสันมันไม่แตกต่างกัน เจสันเป็นผู้รู้(enlightened)คนหนึ่งที่มักจะเห็นภาพในฝัน แต่ครั้งนี้ภาพนั้นชัดเจนสดใสเป็นพิเศษ

เจสันพบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าถ้ำใหย่แห่งหนึ่ง และเขาก็ทราบทันทีว่าถ้ำนั้นคือถ้ำอะไร นี่คือถ้ำเนรมิต (cave of creation) ซึ่งเป็นที่เก็บบันทึกฟ้าดิน (Akashic Records) ที่บันทึกรายละเอียดทุกอย่างที่เกี่ยวมนุษย์ทุกคนตั้งแต่เริ่มมาจุติในโลกจนตายออกไปจากโลกนี้ไป โอ้..ฉันจำสถานที่แห่งนี้ได้! เจสันบอกกับตัวเอง ที่ยืนอยู่นั่นคือผู้พิทักษ์ปากถ่ำ ดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจนักที่เจสันจู่ๆก็มายืนอยู่ที่ทางเข้า ความจริงผู้พิทักษ์กำลังรองเขาอยู่ต่างหาก! แล้วผู้พิทักษ์ก็พูดขึ้นว่า "เจสัน..ดีจังที่เห็นคุณที่นี่ เรามีเกมส์สำหรับคุณ มันเป็นการทดสอบ เป็นเกมส์สำหรับจิตวิญญาณของคุณ. " ผู้พิทักษ์ถ้ำยิ้มให้ เจสันรู้เลยว่าเรื่องสนุกๆกำลังจะเกิดขึ้น "ยอดเยี่ยม" เจสันตอบ "ดีๆ..ผมชอบเล่นเกมส์"

"ลองดูที่ทางเดินนะ" ผู้พิทักษ์กล่าวในขณะที่เขาขยับประตูถ้ำให้เปิดออกอย่างง่ายดาย เจสันเห็นว่ามีทางเดินตรงๆและแคบทอดยาวไปตลอดถ้ำ เขามองเห็นปลายถ้ำที้มีแสงส่องเ้ข้ามา นั่นคือทางออก ดูเหมือนการเดินลอดถ้ำไปไม่น่าจะมีอะไรยาก "แล้วเราจะเล่นเกมส์อะไรกันครับ" เจสันถามผู้พิทักษ์ "เราอยากให้คุณเดินผ่านถ้ำไปยังทางออกอีกฝั่งหนึ่ง คุณมีเวลาหนึ่งชั่วโมงตามเวลาโลกที่จะเดินไปให้ถึง" ผู้พิทักษ์กล่าว "ไม่มีปัญหา" เจสันตอบ "แล้วผมจะได้อะไรถ้าผมทำความสำเร็จหละ"

"นี่มันไม่ใช่เรื่องของรางวัล มันเป็นเพียงการเล่นเกมส์ มันเป็นเกียรติอย่างมากถ้าคุณจะเข้าร่วมเล่นเกมส์นี้ การเดินไปตามเส้นทางนี้เป็นการทดสอบและไปให้ถึงทางออกเป็นเป้าหมาย คุณทำได้หรือเปล่า" "แน่นอม..ผมทำได้" วิญญาณนักกีฬาของเจสันตอบด้วยความมั่นใจ ดังนั้นผู้พิทักษ์จึงถอยออกมา เพื่อให้เจสันเริ่มการเดินทางของเขา แล้วเจสันก็เดินเข้าไปในถ้ำ อีกครั้งที่เขามองไปข้างหน้าและเห็นว่าทางออกอยู่ไม่ไกล เดินตรงไปแค่ 1ใน 4 ไมล์เท่านั้น ด้วยคิดว่ามีเวลาเหลือเฟือ..เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้สายตาปรับตัวให้คุ้นเคยกับแสงในถ้ำ เขาเดินไปข้างหน้าและรู้สึกสนใจกับสีสรรอันหลากหลายที่เขาได้เห็น และในเวลาไม่นานนัก เขาก็เริ่มได้ยินเสียง เขาได้ยินเสียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งทางซ้ายและทางขวา เจสันคิดกับตัวเองว่า..ฉันมีทั้งชั่วโมง เดินแค่ 15 นาทีก็ถึงทางออกแล้ว เขาจึงหยุดเพื่อตรวจสอบสิ่งที่ได้ยิน

เจสันหยุดและหันไปทางขวา ทันใดนั้นเขาก็เห็นชั้นที่เต็มไปด้วยผลึกเรืองแสง เขาออกจากทางเดินอย่างระมัดระวัง และเดินตรงไปยังชั้นวางผลึกนั้น บนผลึกที่มีรูปทรงเหมือนคทานั้นมีตัวอักขระพิเศษจารึกไว้ เพียบเจสันเอื้อมไปแตะผลึกอันหนึ่งโดยยังไม่ได้ยกขึ้นมา ทันใดนั้นรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ที่อักขระยึกยือนั้นสื่อถึง เจสันได้เห็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่เขาไม่เคยรู้มามันมีอยู่ เขาเห็นสงคราม เขาเห็นมหาเพลิง เขาเห็นแสงสว่างต่อสู้กับความมืด เขาเห็นชื่อของรูปธรรมมากมายหลากหลาย มันช่างเป็นสุดยอดประสบการณ์ ราวกับว่าเขาอยู่ที่นั่นจริงๆ เจสันไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเห็น แต่เขารู้สึกอัศจรรย์ใจกับเรื่องราว และพบว่ามันยากที่จะปล่อยมือออกจากผลึกคริสตัล มันยากจะขัดขืนจริงๆ ตั้งสติกลับเข้ามาที่เกมส์ และระยะเวลาที่จำกัด เจสันวางผลึกคริสตัลลง แต่ยังมีอารมณ์เคล้าเคลียไปกับสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น

หลังจากกลับมาที่ทางเดิน เจสัยได้ตระหนักว่าประสบการณ์จากการสัมผัสผลึกคริสตัลนั้นใช้เวลาโลกไปไม่นานเลย แต่เวลาในประสบการณ์มันยาวนานกว่านั้นมาก ดังนั้นเขายังมีเวลาอีกเหลือเฟือ เจสันเดินไปข้างหน้าตามเส้นทางอีกครั้ง แต่ในเวลาไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่ทำให้เขาต้องหยุด "นั่นเสียงอะไร?" เขากล่าวกับตัวเอง "รู้แล้วๆผมจำได้" มันเป็นเสียงของแม่ของเขาเอง เขาหันไปทางซ้ายและเห็นกลุ่มผลึกไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่มากนัก เขาเดินไปยังกลุ่มผลึกเหล่านั้น และจำแนกออกว่าผลึกคริสตัลชิ้นหนึ่งเป็นของแม่ของเขา แต่จารึกด้วยอักขระที่เขาไม่คุ้นเลย เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งพยายามฟังว่าเธอพูดอะไร แต่เขาไม่ได้ยิน มันนานเป็นปีแล้วตั้งแต่แม่เขาเสียไป แต่เธออยู่ตรงนี้แล้วงัย หรือว่ามันเป็นแค่ผลึกคริสตัลหรือไร

เจสันมีทางเลือก เขารู้ว่าเขาต้องการที่จะสัมผัสคริสตัลแม่ของเขา แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างบอกว่าไม่ควรทำเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวมาก แต่เจสันก็ให้เหตุผลกับตัวเองว่า "นี่เป็นเรื่องของครอบครัว ซึ่งแม่น่าจะอยากให้ฉันมีส่วนรับรู้เรื่องราวของเธอ ดังนั้นฉันจะไปสัมผัสมันหละ " ดังนั้นเจสันจึงสัมผัสผลึกคริสตัล ทันใดนั้นเขาก็ได้เข้าไปอยู่ในความเป็นจริงหลายช่วงชีวิตของแม่ของเขา แล้วเรื่องราวที่บันทึกไว้ในบันทึกฟ้าดิน (Akashic Record) ก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าเขา เขาเห็นหลายชีวิตที่เธอมีและตลอดเวลาที่เธอใช้บนดาวโลกนี้และที่อื่นๆ และทั้งหมดนั้นรวมถึงชีวิตที่เขามีส่วนรวมด้วย แล้วเขาก็เห็นชีวิตปัจจุบันของเธอตอนนี้เธอเป็นเด็ก เป็นชีวิตที่เขาไม่เกี่ยวข้องด้วย มันช่างติดตาตรึงใจ และเขาร้องไห้ด้วยความทรงจำและความสุขกับสิ่งที่แม่ทำให้กับเขา "โอ้..นี่เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก! สุดยอดเกมจริงๆ " เขากล่าวออกมาดัง ๆ ในถ้ำ และด้วยความยากลำบาก..เขาฝืนใจเอามือออกจากผลึกคริสตัล แล้วก็พบว่าผลึกอันถัดไปเป็นของพ่อของเขาเอง เจสันสัมผัสผลึกนั้นเช่นกัน แล้วเขาก็ได้ประสบการณ์ที่คล้ายกัน และกล่าวอีกครั้งว่า "นี่..ช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก! เป็นการเรีนยรู้ที่สุดยอดจริงๆ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างที่สุด"

เวลาตอนนี้กำลังจะหมดลง เจสันรู้ว่าเขาต้องเดินต่อแล้ว ไม่งั้นจะไม่ทันเวลา ดังนั้นเจสันจึงเดินมุ่งหน้าไปยังทางออกอย่างรวดเร็ว แต่แค่ไม่กี่ฟุตก่อนจะถึงทางออก เขาได้ยินอีกเสียงหนึ่ง ครั้งนี้เขารู้ว่ามันเป็นเสียงของเขาเอง!

เจสันหันไปทางขวา ผลึกเรืองแสงอีกอันวางอยู่ตรงน้้น คราวนี้เขาอ่านอักขระบบผลึกนั้นออก มันเป็นชื่อสากลจักวาร(astral name)ของเขาที่เขียนด้วยอักษรที่คล้ายอาหรับ(Arabic) เจสันมองไปที่ทางออกจากถ้ำที่ห่างไปไม่กี่ฟุต รู้ชัดว่าเหลือเวลาแค่ไม่กี่อึดใจ เขามองไปที่ผลึกคริสตัลของเขาแล้งตัดสิน เขาไม่สามารถปล่อยโอกาสนี้ให้ผ่านไปได้ เขาหันไปทางขวาและสัมผัสผลึกคริสตัลที่มีชื่อของเขาจารึกอยู่ คงไม่ต้องบอกว่า..เจสันออกจากถ้ำไม่ทันตามกำหนดเพื่อจะให้เกมส์จบอย่างสมบูรณ์ เขาอยู่ที่นั่น เฮฮาสำเริงสำราญกับชีวิตในอดีตของเขา ด้วยความเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าเขาเคยเป็นใครและควรจะเป็นใคร ด้วยความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในภาพรวมว่าแม่และพ่อของเขาเคยเป็นใครในอดีตของเขา และเขาเองเป็นใครในอดีตของแม่และพ่อเช่นกัน จากนั้น...เจสันก็ตื่นขึ้น

เจสันคิดว่านี่มันช่างเป็นความฝันที่ยอดเยี่ยมจริงๆ! แล้วเขาก็จำเรื่องราวได้ทั้งหมด "แต่ฉันเสียใจที่ฉันไม่ชนะเกมส์" เขาคร่ำครวญ จากนั้นเจสันก็กลับไปดำเนินชีวิตตามปกติ ไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของความฝันนั้น และไม่รู้สึกว่าผู้พิทักษ์ถ้ำจะตำหนิอย่างใด บางครั้งเขาก็คิดว่าถ้าฉันได้เล่นเกมส์นั้นอีกครั้งผลจะไม่เหมือนเดิม..ฉันต้องชนะแนะๆ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันพลาดตรงไหน

เจสันไม่รู้หรอกว่า..เขายังคงอยู่ในเกมส์นั่นเอง